Land van Cuijk

Zaterdag 1 maart 2014
Vandaag breng ik een bezoek aan zorgboerderij "Samen", mijn dochter van 10 gaat mee. Bij aankomst komt de boerderijhond mij en mijn dochter al begroeten. Als dit de begroeting isvoor alle bezoekers van de boerderij dan voel je je hier direct welkom. Ik hoor later dat de hond "Mazzel" heet.

Iet Cremers, de boerin, legt mij uit wie hier op de zorgboerderij komen. De bezoekers zijn mensen met een niet aangeboren hersenletsel, lichte dementie of een lichte verstandelijke beperking. Mensen zoals jij en ik die de pech hebben gehad iets te overkomen in het leven; een hersenbloeding, een ongeval, een operatie. Vaak wordt zorg afgescheept als iets wat een keer in de toekomst nodig is, maar hier merk je dat van de een op de andere dag ook jij afhankelijk kan zijn van zorg. Ik  hoor van bezoekers die voor hun letsel volop actief waren in allerlei verenigingen en nu op slag geconfronteerd worden met een lichaam dat niet meer meewerkt en na lange tijd weer kunnen deelnemen in clubs en verenigingen.

Ik hoor van de samenwerking tussen een bezoeker van 24 die opkijkt naar een andere bezoeker van 93. De een heeft alle kennis en de ander gebruikt zijn kracht bij de werkzaamheden en luistert geinteresseerd naar de levenservaringen van de oude man. Ik zie hoe met weinig middelen en veel vrijwilligers de bezoekers van de boerderij zich weer gewaardeerd gaan voelen.

Deze menselijke benadering wordt echter bedreigd door alle komende zorgtaken die richting de  gemeente over de schutting gegooid worden. Is er in de nabije toekomst nog ruimte voor dit soort initiatieven? Kunnen bezoekers dadelijk nog wel gebruik maken van deze activiteiten bij herindicatie? Allemaal zorgen die Iet met mij wil delen. Zorgen die wij van de SP ook delen. Hoe geef je na 19 maart invuling aan de zorgbehoefte van deze mensen? Iet maakt mij nog duidelijk dat direct contact tussen cliënten en zorgboerderij goed werken, als de juiste persoon bij de mensen aan tafel komt dan kan daarna zonder tussenkomst van grote organisaties zorg op maat aangeboden worden vanuit het PGB.

Mijn dochter mag na het samen voeren van de kippen nog de eieren rapen en meenemen naar huis. Ik neem de boodschap van Iet mee. Deze manier van mensen weer eigenwaarde geven moet behouden blijven.

                                                              Johan Koelman